Hagdan-hagdang Palayan - Ikatlong Yugto

Ikatlong Yugto: Bachang

Hulyo 15, 2012

Bagama’t pagod mula sa pagbagtas ng mga palayan isang araw ang nakalipas, maaga akong nagising upang maghanda para sa gawain na siyang unang dahilan kumbakit kaming lahat ay naririto sa Batad – ang Bachang. Gaya ng inaasahan, malamig ang ihip ng hangin sa ika-6 ng umaga maging ang tubig mula sa gripo ng banyo. Ngunit imbes na gamitin ang pampainit ng tubig, nagpasya akong maligo na gamit ang tubig na diretso mula sa gripo. Sa loob-loob ko, narito na rin lamang ako sa Batad, mangyaring gawin ko itong tunay na kakaibang karanasan.

Ika-7 ng umaga, lahat kami ay bihis na at handa nang mag-agahan. Para sa aming maagang bumaba sa kainan, sinubukan naming ang ibang pagkain mula sa menu. Tinikman ko ang malawach – isang uri ng tinapay na niluluto sa mantika at pinapahiran ng minatamis na prutas.

Malawach - tinapay na masarap samahan ng Strawberry Jam

Sapagka't sanay ang mga taga-rito sa banyagang bisita, hindi mawawala sa listahan ang pizza.

Bandang ika-8, tumulak na kami pabalik ng palayan upang umpisahan ang Bachang. Kahit araw ng Linggo, may dalawang lokal ang sumama sa amin bukod pa kay Webber.

Naatasan kaming ilipat ang mga gumuhong bato mula sa aming kinatatayuan papanik ng dalawang lebel. Ang paglilipat ay sa pamamagitan ng pagpasa-pasa ng bato mula sa ibaba, hangaang sa tumpok sa itaas. Walang ibang kagamitan kundi ang aming mga kamay sapagkat hindi maipapanhik sa ‘hagdan’ ang mga kartilya.

Si Ryan na pinagmamasdan ang mga batong dapat ilipat

Bago simulan ang Bachang- habang presko pa ang lahat

Walang kaulapan ang mataas ang sikat ng araw. Lahat kami ay pawisan ngunit masaya sa kaalamang kami ay naging bahagi ng pagsasaayos ng isang kayamanan ng ating bansa.

Dumating rin sina Jan at David para tumulong. Nakakatuwang sineryoso nila ang aming paanyaya.

Nakuha pa naming magbiruan at magkwentuhan upang hindi kaagad maramdaman ang pagod.

Pagkatapos mag-Bachang. Larawan ay mula sa Facebook page ni Oscar.

Hindi dapat mawala ang jump shot. Larawan mula sa Facebook page ni Oscar

 Mahigit na tatlong oras ang inilagi naming sa init ng araw. Tatlong makabuluhang oras ng paglalaan ng lakas para sa iyong kultura, para sa iyong kababayan, para sa iyong bansa. Nasunog man ang balat ng iba sa amin, tiyak na ipagmamalaki ang sun burn na ito. 

Pagkatapos ng bachang, isang tanghalian ng pinikpikan at tapuy ang naghihintay sa amin.

Pinikpikan

Makapananghalian, bumalik kami sa Simon's Inn upang mamahinga ng ilang oras bago tumulak pauwi. Sinamantala na rin namin ang pagkakataong pasyalan ang ibang hagdan-hagdang palayan sa Banaue.

Pagod ngunit masaya.

Sa likod ay ang palayan na makikita sa perang papel.

Bagama't gaano ko mang isipin, sa wari ko ay hindi  kakayanin ng mga salita ang kaganapang aking naramdaman sa biyaheng ito. Bukod sa nasaksihan ko ang ganda ng mga bulubundukin ng hilagang Pilipinas, nakapaglaan pa ako ng oras upang tumulong sa pagsasaayos nito.

Ngunit hindi pa rito nagtatapos ang pagpapana-uli ng mga hagdan-hagdang palayan. Marami pang dapat isaayos - umpisa lamang ang sa Batad. Kung kaya, ang paglalakbay na ito ay itinuturing kong umpisa lamang. Tinitiyak kong mayroon pang kasunod ito.

------

PS
Maraming salamat kay Oscar dela Cruz sa pagsasaayos ng lakbay na ito. Mabuhay ka at ang iyong adhika.

 

Hagdan-hagdang Palayan - Ikalawang Yugto

Ikalawang Yugto: Pasyal sa Talon ng Tappiya


Hulyo 14, 2012

Sa Batad Saddle Point na kami dapat ihahatid ng inarkilang jeep. Pero sa kasamaang palad, dahil sa lakas ng ulan noong mga nakaraang araw, may mga gumuhong lupa at bato mula sa bundok at humarang sa kalsada. Kinailangan kaming bumaba, bagtasin ang daan hanggang sa malampasan ang mga bato, at saka ulit sumakay ng isa pang jeep. Ang dapat na 40 minuto na pagsakay ay umabot ng mahigit na isang oras.

Mga gumuhong bato na nagsara ng kalsada

Isa sa mga talon na nilikha ng gumuhong bato mula sa kabundukan

Siyempre, sinamantala na rin naming kumuha ng litrato upang malibang habang naglalakad.

Pawis, pawis at pawis pa!

Nang marating ang Saddle Point, nakakain na rin kami ng agahan!

Ito ang tanawin habang nag-aagahan

Matapos mag-agahan, nagsimula na naman kaming lumakad pababa ng Batad, patungo sa mismong barangay. Bagama’t itinuturing kong sanay ako sa ehersisyo, ibang klase pa rin ang bumagtas ng daan sa gilid ng kabundukan na sukbit mo ang iyong bag na puno ng gamit ng pandalawang araw at mga lalagyang puno ng tubig.

Dakong ika-11 na ng umaga nang marating naming ang Simon’s Inn. Kaya’t sa halip na gawin naming ang bachang ng hapon na iyon, napagkasunduan na gawin na lamang ito kinabukasan. Babagtasin na lamang naming ang palayan patungong Talon ng Tappiya para sa nalalabing bahagi ng araw.

Pagod, pawisan at uhaw -ito ang pare-pareho naming pisikal na nararamdaman. Ngunit ang luntiang kapaligiran, ang malamig-lamig na ihip ng hanging atang tanawin ng hagdan-hagdang palayan ng Batad ay nakapagbibigay ng kakaibang sigla.

Tanawin mula sa isa sa mga bintana ng  Simon's Inn

Ang pagbaybay sa mga pilapil

Ika-2 ng hapon nang umpisahan naming ang pagbaba sa mga pilapil ng Batad upang dumaan muna sa loob ng barangay bago muling tumahak pataas upang tawirin ang bundok.

Sina EmJoy at Caryll

Ginintuang palay ng Batad

Hindi na ako gaanong nakakuha ng mga larawan sa malaking bahagi ng aming paglalakad. Mas itinutuon ko kasi ang aking pansin at lakas sa paghakbang ng malalaking baitang.

Nang marating naming ang pahingahang kubo bago muling bumagtas pababa ng Talon ng Tappiya, saglit kaming nagpahinga. Alam na alam na rin ng mga lokal roon na uuhawin ang sinumang makakarating sa lugar na iyon. Ang tubig ay nagkakahalaga ng P70!

Gaya ng inaasahan, sulit ang ipinawis ng noo, likod at batok mo pagdating sa Talon ng Tappiya.

Maraming turista ang naliligo sa malamig na tubig ng Talon ng Tappiya

Nakikita n'yo ba ang umpukan ng mga tao sa kabila ng mga bato?

Nagsimula kaming maglakad nang nag-umpisang umambon. Nang tuluyang bumuhos ang ulan, kataon namang nakasilong na kami sa pahingahang kubo. Dito, naabutan namin ang dalawang banyagang lalaki na nagngangalang David Applebaum at Jan Burian. Pawang mga turista na nililibot ang Pilipinas. Dito na rin namin sinamantala na ayain silang mag-bachang kinabukasan.